دڵ بە ئازارم، بەڵام قسە ناکەم..!

خوێندکارێکی زانکۆ دەگێڕێتەوە، مامۆستایەکی زانکۆمان هەبوو، ئەو مامۆستایەمان کاتژمێرێکی کچانەی لە دەستبوو، ئێمەش پێی پێدەکەنین و گاڵتەمان پێدەکرد..!، تا دوایی بۆمان دەرکەوت کاتژمێرەکەی دەستی هی کچەکەیەتی کە وەفاتی کردووە و بۆ سەبووری و دڵنەوایی لە دەستی کردووە! (دڵم بە ئازارم، بەڵام قسە ناکەم..!).

لە نەخۆشخانەیەك، بارۆکەی سەر قژی کچێك کەوتە خوارەوە و ئەوانەی لەوێ بوون هەموویان پێکەنین بەو ڕووداوە و قسەشیان پێوت..!، بەڵام کاتێك کوڕە گەنجێك یارمەتیدا و هەڵیگرتەوە، کچەکە بە گریان و شڵەژانەوە وتی: من گوناهم چییە کە شێرپەنجە هەموو قژی بردووم..؟!، تکایە واز لەو گاڵەتپێکردن و گەمژەییەتان بێنن! (دڵم بە ئازارم، بەڵام قسە ناکەم..!).

منداڵێك کە ئاستی لە خوێندنگا لاواز بوو، چووە سەر گۆڕی دایکی و بانگی دایکی کرد: دایە لەگەڵم وەرە قوتابخانە، چونکە مامۆستا بە بەر چاوی خوێندکارانەوە لێم دەدا و پێمدەڵێ: دایکت کەمتەرخەمە و بایەخت پێنادات! (دڵم بە ئازارم، بەڵام قسە ناکەم..!).

تکایە، تکایە، تکایە.. زۆر وشیار و ئاگادار بە، چونکە هەندێك قسە زۆر کوشندەن..!